mijn angst is huisbereid

heeft uren mogen sudderen

en dat terwijl in een klein restaurantje

jij en de vreugde op me zitten te wachten

een overdosis van hem

wat een heerlijke manier om te komen

onderweg naar jou

kom ik meneer en mevrouw Liefdesverleden-Verdriet tegen

ik ontmoet jou en

kom mezelf tegen

je verwijt me

de schoonheid

dat ik heb liefgehad –

en er waren krassen scheuren schrammen en vlekken maar

dat ik heb liefgehad

ik denk dat het een date was. hij groot, slank met blonde krullen en te veel ringen die niet helemaal bij hem pasten. alsof hij ooit de niet populaire jongen was, misschien voor zijn groeischeut. en zij was zo goed aan het luisteren, zo aandachtig aan het kijken en hij vertelde over hoe sustainable zijn werkkeuzes al dan niet waren en vertelde vooral over zichzelf en ze vroeg of hij nog iets wou drinken en hij zei van wel maar met een beetje twijfelen en niet veel enthousiasme en ik dacht stel haar toch een vraag! doe je het niet uit onzekerheid of is het onverschilligheid. en ik dacht in haar passie te herkennen en ik dacht meisje je verdient beter dan dit. 

hoe zit ik in jouw herinnering –

ik heb zo’n schrik dat ik zelfs mijn handen

niet zou herkennen

het ligt misschien wel begraven onder tien dikke jaren

maar het blijft een open wonde

ik ben vrij zit niet

in een gouden kooi

maar heb wel

een lekkend dakje

als ik iemand zie met een paar puistjes dan denk ik

oef, een ander mens

zou god de engelen betrokken hebben

bij het kiezen van het kleurenpalet van de aarde

want wat ze ons ook willen wijsmaken –

en ach ik zeg ze, maar even goed maken we het onszelf wijs –

dit leven hoeft geen tranendal te zijn

gisteren viel er ineens verdriet in mij,

vandaag zit het er nog