en dan besef ik nog eens
hoe hard ik al heb gevochten
voor een zacht leven.
1377
ik weet het eventjes niet zo goed,
spreek niet helemaal dezelfde taal met mezelf.
weet niet goed hoe te luisteren.
1376
als ik met mezelf spreek
welk deel praat dan en
welk deel luistert
1375
en maar besparen op een leven
om te sparen voor een ander
dat al lang begonnen is
1374
ik zie het in je ogen
er is iets verschoven
je neemt het me kwalijk
dat ik jou niet ben
1373
als je een spiegel voor je Voelen houdt
en dan kwaad wordt als ik er geen venster van kan maken
1372
welk deel van mij
bemin je vrij
welke delen
vragen wroeten
1371
als je aan mij denkt
wie zie je dan
1370
misschien zie ik vandaag het leven te graag
om te gaan graven
naar de donkerdere dagen
1369
ik zag je vreugde
eerst
1368
en de machtigen maar beweren –
wat zeg ik, zelfs zweren –
dat ze niet anders kunnen dan onderdrukken
dat ze zo machteloos zijn.
en de machtelozen ze leren
dat ze het tij kunnen laten keren
als ze zonder morren braaf creperen
als ze maar flink genoeg zijn.
1367
het is van je houden
zonder de kleur van je ogen te kennen
1366
ik weet het al langer
dat dit verlangen leeg is
want enkel met ons opgevuld
1365
je bent onrust
dat ding net boven mijn buik
dat wakker wordt in jouw ogen
1364
het blijf me verbazen hoe zacht geluk is
en dat ik nog steeds niet weet
wat de onrust bij de anderen betekende
