wat een opluchting
dat we het niet kunnen
controleren of orkestreren
dat grote geluk
wat een opluchting
dat we het niet kunnen
controleren of orkestreren
dat grote geluk
soms wou ik
een ander oog
eentje zonder tranen
een korte samenvatting –
bloemen en bleiten
ah het begin –
maar voor jouw woorden
had ik enkel
niet-verklarende woordenboeken
misschien is het leven toch vooral
een verrukkelijke vorm van onvermijdelijk gestuntel
ik dacht
heerlijk drankje dus
ik slikte je in maar
verteren gaat moeilijk
In een kille, lelijke ruimte zitten wachten op ons vonnis. Zo voelt het. Ik wil hier helemaal niet zijn. Ik gun deze job iedereen. Niet mezelf :). Dit is absurd. Allemaal jonge stakkerds en een paar vrij oude die bijna op hun knieƫn vallen voor een kutjob.
Het is als mannen met een minderwaardigheidscomplex die je minder respecteren als je seks met hen hebt. Zo ook met jobs. Alsof je al een idiote bent die geen respect verdient omdat je zo dwaas bent om te solliciteren.
Ik zou me eens moeten gedragen zoals sommigen al met mij zijn omgegaan tijdens een gesprek. Vieze blikken, op GSM bezig zijn, telefoon ter plaatse opnemen. Subtiele beledigingen van je werkervaring, willen dat je zou willen sterven voor deze ene, tijdelijke, slechtbetaalde job.
Waarom hier?
Wat is je droomjob?
Waar zijn we eigenlijk mee bezig? Doorgaan met het lezen van “Waar zijn we eigenlijk mee bezig?”
ode aan de dingen die niet nuttig zijn
maar wel levens kunnen redden
want liefde en geluk zijn zo vol en heerlijk.
maar om je te kunnen vullen,
moet je de deur wel opendoen en ze bewust binnenlaten.
verleiding is veel onbeleefder, die breekt de deur gewoon open.
meer: de vreugde
misschien is het ook dit: het paradijs is een geschenk,
niet iets dat je koopt in ikea.
ik hoef het niet helemaal zelf in elkaar te steken.
ik vlucht naar de vrijheid,
er zijn er die ervan wegvluchten
blijven bij wat is, en niet bij wat had kunnen zijn.
want er is hier magie, hier en niet in de hypotheses.
verdiepen is ook verdrieten denk ik.
dichter bij het leven voelt ook als dichter bij de dood.
het zit toch allemaal vrij zotjes en vernuftig in elkaar.