Naar de inhoud springen
dat verlangen en stress soms
hetzelfde masker dragen.
ik heb zachte zorgen, nu
ze fluisteren een beetje tegen me in bed
ze laten me voor de rest met rust.
mijn hart –
de rest is niet verhuisd
toen jij er bent bijgekomen.
je bent een
natuurlijke oppepper
in de trein ’s avonds
en mijn spiegelbeeld zegt me
ik ben blij met dit leven.
zo’n dag
waarop we met een halve lach
alleen het kleine voelen hebben getoond.
ik vind het zo moeilijk:
eerst om mijn strepen te vinden en dan
om erop te gaan staan.
