mijn romantisch kompas is precies wat het noorden kwijt

je geeft me zachte gedachten

in liefde baden,

dan ruik je altijd lekker

ik hoop dat ik niet te veel ga vergeten, maar ik voel het al gebeuren.

ik hoop dat ik de essentie meedraag, zonder echt te vatten wat dat is.

een gevoel, misschien. iets dat me overstijgt, omdat we met twee waren.

soms focus ik misschien te veel op het wonder maar ach,

als er 1 iets is waar je te veel op mag focussen, is het dat wel denk ik.

ik sta in het leven

zoals ik zit in een tram:

ik ga graag vooruit

terwijl ik terugblik

een nieuwe mooie man

dus tijd om wat oude angstjes

van onder het stof te halen

en we gaven elkaar half per ongeluk

een halve kus op de mond

alles draag je mee je weet

gewoon niet altijd waar je

het hebt opgeslagen

een vierkante centimeter van m’n gezicht

is al meer dan ik kan vatten

ik had je acht jaar niet gezien

acht jaar of vijf seconden

je moet iets niet kennen

om het mooi te vinden

het is gewoon wat lastiger en mooier dan we dachten

en ik weet het zeker

je bemint in haar wat anders is

maar (ach)

je bemint ook mij