
en dan besef ik nog eens
hoe hard ik al heb gevochten
voor een zacht leven.

en dan besef ik nog eens
hoe hard ik al heb gevochten
voor een zacht leven.

als ik met mezelf spreek
welk deel praat dan en
welk deel luistert

ik zie het in je ogen
er is iets verschoven
je neemt het me kwalijk
dat ik jou niet ben

als je een spiegel voor je Voelen houdt
en dan kwaad wordt als ik er geen venster van kan maken

welk deel van mij
bemin je vrij
welke delen
vragen wroeten

misschien zie ik vandaag het leven te graag
om te gaan graven
naar de donkerdere dagen

het blijf me verbazen hoe zacht geluk is
en dat ik nog steeds niet weet
wat de onrust bij de anderen betekende

mijn overlopen vroeger bij mannen
die niet als thuis voelden

Het Gewrongene –
is dat een plek om van te leren of
om heel hard van weg te lopen

soms voel ik me in het leven
soms een beetje
ernaast

waarom voelt thuis zo zacht en voel
ik me soms meer gezien door ogen
die mijn lichaam doen vechten met zichzelf

je doet het zo goed
me niet thuis doen voelen
in de stappen in mijn schoenen

waarom wil ik toch altijd mijn mooiste kleren dragen
bij hen die me er in doen overlopen

kwaadheid is soms het enige wapen van de machtelozen.
als ik jouw macht had, dan zou mijn zachtaardigheid je doen blozen.

de laatste jaren waren een zucht
van opluchting