Allemaal hetzelfde. Ze willen niet werken, geen één. En maar poen scheppen doen ze. Profiteren van ons hardwerkende, propere mensen. Het is een grote schande.
Doorgaan met het lezen van “Alle leefloners zijn vuile profiteurs… ik ook?”
Brood, solden en spelen
Als mijn witte, westerse mama omgekomen was bij de instorting van het vervallen naaiatelier in Gent waarin ze werkte, zouden we dan wel verontwaardigd geweest zijn? Genoeg om haar baas, die op de hoogte was van de slechte staat van het gebouw, en de winkelketens die met hem zaken deden te boycotten?
1633
haal me open
met zachte woorden
1632
denk je aan mij
in je stiltes
1631
mooi afscheid –
iets breken zonder het kapot te maken
1630
ik zie anders graag
snij liever in mijn eigen vel
dan in dat van een ander
1629
ach het is zo’n immense wens,
“geliefde”
1628
verdriet is gewoon ineens
het gewicht van geluk voelen
1627
het kiezen voor elkaar
met je volle gewicht
1626
ik ga je nooit meer vergeten
ik heb ons luidop gewenst
1625
in echt leven zit altijd een beetje sterven
1624
Weet je wanneer ik me vrij voel? Als ik om tien uur ’s avonds nog pasta voor mezelf maak. Als ik te veel sigaretjes rook bij iemand die ik graag zie. Als ik bij diezelfde te veel wijntjes drink, want dat is een soort tipsy dat niet als leegte voelt.
Dat ik echt kan genieten van een product met een D-score (en vervolgens nog een fruitje eet).
Dat er mensen zijn bij wie je op een veilige manier roekeloos in de liefde mag zijn.
1623
en je zit nog steeds 1 centimeter onder alles
1622
dat zijn de mooiste gesprekken
waarin tegelijkertijd alles en niets duidelijker wordt
1621
wens –
meer luisteren naar mezelf en
niet teleurgesteld zijn in wat ik hoor
Ruth Van de steene 