In een kille, lelijke ruimte zitten wachten op ons vonnis. Zo voelt het. Ik wil hier helemaal niet zijn. Ik gun deze job iedereen. Niet mezelf :). Dit is absurd. Allemaal jonge stakkerds en een paar vrij oude die bijna op hun knieën vallen voor een kutjob.

Het is als mannen met een minderwaardigheidscomplex die je minder respecteren als je seks met hen hebt. Zo ook met jobs. Alsof je al een idiote bent die geen respect verdient omdat je zo dwaas bent om te solliciteren.

Ik zou me eens moeten gedragen zoals sommigen al met mij zijn omgegaan tijdens een gesprek. Vieze blikken, op GSM bezig zijn, telefoon ter plaatse opnemen. Subtiele beledigingen van je werkervaring, willen dat je zou willen sterven voor deze ene, tijdelijke, slechtbetaalde job.

Waarom hier?

Wat is je droomjob?

Waar zijn we eigenlijk mee bezig? Doorgaan met het lezen van “Waar zijn we eigenlijk mee bezig?”