Het is ook echt de kunst om je open blik en nieuwsgierigheid en liefde, die gemakkelijker aangezet worden op een nieuwe plaats, terug mee naar huis te nemen. Dat overal te proberen doen en zijn. Zo te leven en niet enkel zo op reis te gaan. Als je dat lukt, dan kom je thuis overal in je leven.
Want dat is eigenlijk het mooie dat gebeurt op reis, als je open bent en geïnteresseerd bent in de mensen die je ontmoet: het is zoals verliefd zijn, het begin: iedereen doet zijn best voor elkaar. Geeft aandacht, stelt open. Doordat jij ergens op een nieuwe plaats toekomt, zijn jij en de ander allebei exotisch voor elkaar. Anders . Heb je zin om te ontdekken. Maar mensen zijn overal mensen. We zijn allemaal exotisch en gewoontjes, afhankelijk van de context en vooral: met welke blik er naar ons gekeken wordt.
Op reis gaan, is eigenlijk constant een beetje verliefd worden. Je ziet wat voor magische dingen er kunnen gebeuren, als je je openstelt. Als je ruimte laat voor het leven om dingen te laten gebeuren. Je kijkt de hele tijd met een verliefde blik, gaat op zoek naar de schoonheid en vindt ze daardoor ook. In mijn ervaring toch.
Je gaat naar de essentie, er is geen tijd voor de kleine frustraties (je bent er maar even). En dat is juist zo moeilijk, in het dagelijkse leven. Blijven oog hebben voor de essentie, en er blijven naar handelen. Het een ereplaats geven in je leven, er een topprioriteit van maken. Verliefd blijven op de 100 meter rondom, ongeacht waar je bent. En dan kiezen, wie je in die cirkel bij jou wilt.
Ruth Van de steene 