Waar zijn we eigenlijk mee bezig?

In een kille, lelijke ruimte zitten wachten op ons vonnis. Zo voelt het. Ik wil hier helemaal niet zijn. Ik gun deze job iedereen. Niet mezelf :). Dit is absurd. Allemaal jonge stakkerds en een paar vrij oude die bijna op hun knieën vallen voor een kutjob.

Het is als mannen met een minderwaardigheidscomplex die je minder respecteren als je seks met hen hebt. Zo ook met jobs. Alsof je al een idiote bent die geen respect verdient omdat je zo dwaas bent om te solliciteren.

Ik zou me eens moeten gedragen zoals sommigen al met mij zijn omgegaan tijdens een gesprek. Vieze blikken, op GSM bezig zijn, telefoon ter plaatse opnemen. Subtiele beledigingen van je werkervaring, willen dat je zou willen sterven voor deze ene, tijdelijke, slechtbetaalde job.

Waarom hier?

Wat is je droomjob?

Waar zijn we eigenlijk mee bezig?

Uit mijn uitgebreide ervaring blijkt ook dat degenen die het meest dankbaarheid verwachten, de meest miserabele job aanbieden.

Alsof het niet omgekeerd is. Tegen dat je voor de driekoppige jury zit, heb je al de tijd genomen om de vacature te zoeken, te solliciteren, je voor te bereiden voor het gesprek, waarschijnlijk ook al een urenlange test afgelegd waarin de helft van de tijd vragen staan om ideeën te stelen van de dweeps die zo dwaas zijn om het spel mee te spelen, dan nog een trein en bus genomen op eigen kosten om aan een draak van een gebouw aan te komen waar de echte fun kan beginnen.

Als je geluk hebt, krijg je een glaasje water bij aanvang. Als je heel veel geluk hebt, een bedankje omdat je al tot daar bent gekomen. En dan. Wat zijn je zwaktes? Wat zijn je sterktes? Waar zie je je binnen vijf jaar? Wat is je droomjob? Hoe werk je in groep.

Waarom?

Er al van uitgaand dat iedereen aan zelfreflectie doet en een semi-waarheidsgetrouw antwoord zou kunnen geven, doen de slimmerds dat niet en liegen ze naargelang de verwachtingen van de potentieel nieuwe baas.

In het hele circus wordt te gemakkelijk vergeten dat jij, als sollicitant, veel meer biedt dan de werkgever. Je biedt immers je tijd, kwaliteiten, ervaring, karakter. Zij bieden het minimumloon. En toch is alles zo ingericht dat je zou denken dat jij op je knieën moet gaan.

Om de illusie nog groter te maken nodigen ze alle sollicitanten tegelijk uit, zodat je al goed beseft dat je niet de enige dwaze stakker bent die voor deze job solliciteerde. Dan als een kudde een computerlokaal binnengeleid worden, waar je uren aan een test werkt waarbij je gevraagd wordt om alle structurele problemen waar het bedrijf mee worstelt, even gratis op te lossen.

Een beetje menselijkheid, alsjeblieft.