Categorie: artikel

3 juli 2019 om 00:21

~ Ruth Van de steene ~ Plaats een reactie

Vier na middernacht, ruim tipsy in het Zuidstation. En dan ben ik dankbaar voor mama, L., de liefde. Zij die aan me denken als ik er niet ben. Want er is zoveel eenzaamheid en ik heb me al zo weinig alleen gevoeld. Er is zoveel liefde in mijn leven. Gelukkig, want anders zou een avond gaan drinken en (aiai) roken eindigen in veel tristesse. Nu voelt het als grote luxe, proberen dicht te komen bij anderen door een beetje mezelf kapot te maken en los te laten. Doorgaan met het lezen van “3 juli 2019 om 00:21”

Elkaars verdriet aankijken

~ Ruth Van de steene ~ Plaats een reactie

Gisteren had ik een heel mooi maar moeilijk gesprek met mama. Ze vertelt me de laatste tijd af en toe hoe moeilijk ze het soms vindt, ouder worden. Minder kunnen doen, dingen vergeten en dan de schrik voor dementie, of om alleen te vallen. Iedere keer dat ze dat met me deelt, heb ik de neiging om subito presto in relativeermodus te schieten. “Maar kijk eens wat je wél nog allemaal kan, en trouwens de zon schijnt en we zijn er nog. Het leven is zo mooi liever positiever, hoera!”

Doorgaan met het lezen van “Elkaars verdriet aankijken”

dan ineens ben je vrouw

~ Ruth Van de steene ~ Plaats een reactie

Screen Shot 2016-02-04 at 23.22.44 2

Dan ineens ben je vrouw, heeft je jeugd het afgetrapt. Maar wat ben je als vrouw, zonder je jeugdigheid? Waar zit het verlangen dan? En wil je dat verlangen wel nog?
Wat zit er tussen het ongemak en de onzichtbaarheid?

Ik, vermoed ik. Ik weet nog niet goed wat dat betekent. Voor mij.
Ik denk dat er diepte kan zijn. Een interesse die dieper gaat dan huid. Diepere groeven, dieper hart. Niet meer speelbal zijn maar meespelen, misschien. Meer gezien worden, zonder die laag jeugdigheid. Misschien minder vieze grijnzen en meer samen lachen. Dat het niet meer voelt alsof een blik je iets afneemt.

Maar dat de blik blijft. Dat je even gezien wordt. En daar ook van kan genieten.

overdadig delen

~ Ruth Van de steene ~ 2 reacties

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

sinds ik een paar jaar geleden begon met het delen van mijn schrijven, doe ik dat op een vrij consequente manier: overdadig. als ik iets geschreven heb en ik denk dat er iets van waarde in zit, staat het meestal de dag zelf nog op mijn website en wat later op instagram. ik geloof niet in exclusiviteit, wel in vrijelijk en kwetsbaar delen.

vrijelijk betekent ook gratis. dat laatste is me al meer dan eens afgeraden. maar dan hoop ik dat het zo mensen kan bereiken die er iets aan hebben, dat het raakt, herkenbaar is en misschien zelfs troost. want we zijn nooit alleen in ons mens zijn, al kan het soms zo voelen. en als je dan ook graag iets van mijn schrijfsels in huis haalt, dan kan dat ook en dan vind ik dat super fijn.

want dit schrijven, ondanks het korte karakter ervan, heeft heel veel tijd en ruimte nodig. en tijd en ruimte, dat kost geld. het is een moeizaam proces, om het niet vies te vinden, om wat euros te krijgen voor wat ik maak met mijn schrijven. maar zonder de centen, de cijfertjes, kan ik de tijd niet maken om moois te proberen creëren. en ik wil juist heel veel tijd maken hiervoor. heel graag. dus als je eens wilt kijken naar wat ik maak, klik hier. (ps die centjes dat valt nog mee want alles is tussen 2 en 20 euro.)

met dank aan Laurens De Boeck voor de foto en Ophelia voor haar mooie inspirerende kwetsbaarheid.

Over jonge wensen en oude dromen

~ Ruth Van de steene ~ 2 reacties

Screen Shot 2016-02-04 at 23.22.44 2

Als tienjarig, uiterst braaf meisje had ik twee dromen. Een ervan was leerkracht worden. De andere was een lieve man vinden en twee bloedjes van kindjes opvoeden in ons alleenstaande huis met aangelegd tuintje.

Het heeft vele jaren geduurd voor ik besefte dat mijn jeugddromen helemaal niet mijn dromen waren. Zo had het leerkracht willen worden veel meer te maken met mijn liefde voor de juffen (ja, ik was er zó eentje, het lievelingetje van de juf) dan met een passie om dag in dag uit kennis te proberen over te dragen aan zo’n 25 prepuberale en ongeïnteresseerde jongens en meisjes.

Ergens in mijn wens was ik ook vergeten dat het gros van lesgeven bestaat uit praten voor een groep, een activiteit die ondertussen in mijn top 3 van Meest Gevreesde Activiteiten staat. Doorgaan met het lezen van “Over jonge wensen en oude dromen”